Verontwaardiging. Dat is het eerste wat ik voel. Verontwaardiging en irritatie. Wie haalt het in zijn hoofd om de stichting waarvoor ik werk als “losers club” te bestempelen?! Het blijkt de mening van een tuinder uit Oost-Nederland. Hij is benaderd om zijn bedrijf beschikbaar te stellen voor een fotosessie voor de Stichting Zorg om Boer en Tuinder (ZOB), maar hij wilde absoluut geen associatie met het werk van onze stichting.

Laat ik het positief bekijken: Deze reactie onderschrijft dat we nog veel werk moeten verzetten om gesprekken over “verandering van bedrijfsrichting/bedrijfsbeëindiging” uit de verdomhoek te krijgen. Hetzelfde geldt voor het vragen van hulp. Hoewel (bijna) iedereen graag een ander helpt, wordt het vragen om hulp nog steeds als zwakte gezien. Niet in de laatste plaats door degene die hulp nodig heeft. Toch kloppen steeds meer mensen aan bij ZOB. De behoefte aan keukentafelgesprekken stijgt in deze tijd waarin onzekerheid hoogtij viert. Tijdens deze gesprekken bieden onze vrijwilligers vooral een luisterend oor. Ze staan ondernemers bij die weer richting willen geven aan hun leven en hun bedrijf. Het is voor mij overduidelijk dat deze gesprekken een belangrijke bijdrage leveren aan een sterke sector en samenleving. Stilstaan, opnieuw richting bepalen en keuzes maken. Dit (op tijd) doen, getuigt van kracht!