Fietsend door de omgeving valt het steeds weer op: geen enkel weiland is hetzelfde. Gladde, kortgemaaide percelen, kruidenrijk grasland, weiland gladgemaakt door de schapen of juist met pollen waar de koeien omheen vreten. Ik ben opgevoed met de gedachte dat grasland strak moet zijn. Gewoon groen, en zoals mijn vader dat zei geen “roewe bende”. Onze Blonde d’Aquitaines liepen op keurige biljartlakens, met hooguit wat pinksterbloemen en paardenbloemen langs de slootkant. Een klein stukje was “vogeltjesland”, simpelweg omdat de subsidie daarvoor mooi meegenomen was.

Destijds was het voor mij eenvoudig: een weiland is er om zoveel mogelijk gras af te halen. Punt. De diversiteit van de boerenbedrijven, maakt dat het tegenwoordig niet meer zo eenvoudig is. Als fietser geniet ik enorm van de kleuren die kruidenrijk grasland met zich mee brengen. Boeren genieten, zonder twijfel, ook van hun land. Maar met een mooi uitzicht alleen verdien je geen geld. Het graslandbeheer van een boer heeft effect op opbrengst, smakelijkheid van het gras, biodiversiteit, bodemgesteldheid, diergezondheid, etc. Waar je ook voor kiest, het heeft effect op je hele bedrijfsvoering.

Stel dat je als ondernemer overweegt je grasland in te richten op de weidevogels. Past dat dan ook bij de rest van je bedrijf en bij jou als persoon? Neem je het voor lief wanneer je voor de kuikenstroken apart een rondebalenpers moet regelen? Of gaat het schuren op het moment dat de loonwerker druk is en het maaien van jouw percelen niet langer uit wil stellen?

Door telkens te kiezen voor wat bij jou past, kom je tot een integrale bedrijfsvoering. Volgens mij de enige manier om als ondernemer succesvol te zijn, zelfs al lijkt het voor een ander een roewe bende.