Vorige week vertoonde Nieuwsuur een reportage over suïcidepreventie in de agrarische sector. Een indringende, integere reportage die het belang van tijdig hulp vragen toonde. Voor de camera vertelde een voormalig varkenshouder zijn verhaal. Dit in de hoop dat hij met zijn eigen ervaring anderen helpt om hulp in te schakelen. “Ik ben blij dat ik hulp heb gevraagd. Al had dat best wat eerder gekund.”

Aanpak bij de bron
Of je nu als boer, tuinder, erfbetreder, bestuurder of op een andere manier onderdeel bent van de agrarische sector: de reportage maakt indruk. Het laat je nadenken over de problematiek. Een logische vervolgstap is dat je gaat bedenken hoe “we” uit deze situatie komen. Je denkt aan oplossingen die voortkomen uit je eigen werk- en denkwereld. “We moeten naar eerlijke prijzen, duidelijkheid in regelgeving, minder controle, meer vertrouwen van de burger, boeren moeten voor zichzelf opkomen….” Als vanzelf gaan we samen nadenken over hoe we het ontstaan van deze problemen bij de bron aan kunnen pakken. Maar (een nadrukkelijke maar), laat dit niet ten koste gaan van die mensen die nu hulp nodig hebben.

Korte termijn handelen
Hoe kun jij van betekenis zijn als het gaat om ondernemerswelzijn? Weet je welke signalen er zijn, kun je een gesprek aangaan? Voor individuele ondernemers in de knel is een persoonlijk gesprek waardevoller dan discussies over oorzaken op sectoraal niveau. Korte termijn denken en vooral -handelen is nodig om te voorkomen dat mensen verder afglijden. Dit is te belangrijk om onder te laten sneeuwen door de (eveneens belangrijke) discussie over hoe “het” moet in de sector. First things first.